Bilge Çocuklar

Bir arkadaşım koruyucu aile oldu ve 2,5 yaşında bir erkek çocuğuna yaklaşık 15 gündür annelik yapıyor.

Bu 15 gün içerisinde bir çok şey yaşamış. Heyecanlı ve mutlu. Onun için her durum yeni bir deneyim. Heyecanla anlatıyor ve gözleri parlıyor.

Anlattıkları içerisinde onu şaşırtan anekdot ise şu olmuş.
Erkek çocuk biraz hareketli ve oyuncuymuş. Şımarıklıklar yapıyor ve annesinin sınırlarını test ediyormuş. Annesi de bazen bu sınır zorlamalarına küçük kızma söylemleri ile cevap veriyormuş. Ancak bu cevaplarda çocuk yalancı ağlama ile durumu idare ediyormuş.

Bir an annesi gerçekten kızmız. Bunu hisseden çocuk içerlemiş ve içine kapanmış. Hatalı davrandığını belirli bir süre sonra anlayan anne çocuğun üzüntüsünü fark etmiş, yanına gitmiş ve demiş ki.

“Gereksiz yere sana kızdım. Özür dilerim. Hadi gel sarılıp barışalım”

Sarılıp barışmışlar. Sonra çocuk hiç bir şey olmamış gibi eski neşesinde ve eğlencesinde hayatına devam etmiş.

Bana dedi ki; bu kadar çabuk nasıl değilebiliyorlar?

Hocamdan duyduğum bir söz vardı o geldi aklıma (umarım doğru hatırlıyorumdur)

“Bilgelerin hatırladığı, çocukların bildiği şeydir aradığımız”

Burada ise o çocuk bir bilge yani geçmişin geçmişte kaldığını biliyor. O yüzden o sadece şimdi de yaşıyor. O yüzdendir ki olması gerekeni yaptı ve kaldığı yerden neşeli bir şekilde oynamaya devam etti. Ayrıca annesini de yargılamadı.

Umarım biz de çocuklar gibi yargısız olur ve şimdi de yaşarız.

Sevgiler,